Ook erfenissen vallen in de gemeenschap van goederen. Vaak is het zo, dat erfenissen niet direct worden uitbetaald. Als een van de ouders is overleden krijgen de kinderen hun erfdeel vaak nog niet uitbetaald gedurende de periode, dat de langstlevende ouder leeft.

Dit gebeurt dan niet omdat de kinderen dit niet willen of omdat er een testament is, waarin dit is bepaald, een zogenaamd testament “op de langstlevende”. Vanaf 1 januari 2003 is de wettelijke regeling dat de langstlevende alle bezittingen houdt en de kinderen een vordering op de langstlevende krijgen.

De kinderen hebben in zo’n geval echter al wel recht op de erfenis of op een bedrag in geld. En dit recht op de erfenis valt al in de gemeenschap van goederen, ook al hebben de kinderen nog niets ontvangen.

Als dan bij een echtscheiding tot verdeling moet worden overgegaan moet deze erfenis wel bij de bezittingen worden opgeteld en krijgt de schoonzoon of schoondochter de helft mee van de erfenis.

Voor veel ouders zijn dit onaangename gedachten. Schoonkinderen worden vaak heel aardig gevonden, maar na een echtscheiding zijn de exen vaak wat minder populair en zij hoeven zeker geen deel van de erfenis te ontvangen.

Uitsluitingsclausule

Het is mogelijk dat ouders in hun testament een verklaring opnemen dat hetgeen de kinderen erven niet zal vallen in een gemeenschap van goederen waarin de kinderen getrouwd zijn. Ook bij een schenking kan zo’n bepaling worden gemaakt.

Dit houdt dan in dat de erfenis of de schenking privé-vermogen blijft van het eigen kind en dat de aangetrouwde niet mede-eigenaar wordt. Bij een echtscheiding kan dan het eigen kind de erfenis of de schenking houden en erft of geniet de aangetrouwde niet mee. Zolang het huwelijk goed is profiteren natuurlijk beiden van de erfenis of de schenking, maar zodra het fout loopt is alleen het eigen kind de gerechtigde.

Oudere uitsluitingsclausules

Ook in veel oudere testamenten is deze bepaling gemaakt. Toen ging men echter wel heel kort door de bocht door enkel te bepalen, dat alles privé zou blijven. Dat heeft dan ook tot gevolg, dat als het huwelijk van het kind eindigt door het overlijden van het kind of van de aangetrouwde, de bepaling ook geldt. Dat heeft dan weer tot gevolg, dat de achterblijver met een financieel probleem komt te zitten.

TIP . Tegenwoordig kunt u de de bepaling zo opstellen, dat de uitsluiting van de aangetrouwde zoon of dochter eigenlijk alleen geldt als het huwelijk van uw kind eindigt door echtscheiding. Dit wordt als veel billijker ervaren en heet dan ook vaak  de zachte uitsluitingsclausule.