Als één van de ouders overlijdt, krijgen de kinderen hun erfdeel nog niet in handen.

Dat krijgen zij pas als de langstlevende ouder ook is overleden. Deze ouder heeft een schuld aan de kinderen, maar die kunnen dat pas opeisen na het overlijden van de langstlevende ouder. Hierover wordt een rentevergoeding berekend. Volgens de wet is dat de wettelijke rente minus zes procent. Dit wordt elk jaar opnieuw vastgesteld. Is de wettelijke rente bijvoorbeeld tien procent, dan hebben kinderen recht op vier procent. Is die rente zes procent of minder, dan hebben de kinderen geen recht op rente. In een testament kun je een afwijkende rente bepalen. Het kan slim zijn om een hogere rente vast te stellen, want daardoor wordt het vermogen steeds kleiner, zodat de kinderen later minder successierechten hoeven te betalen.

Maar wat als de langstlevende ouder hertrouwt? Een voorbeeld.

Stel dat vader overlijdt en moeder hertrouwt. Het erfdeel van de kinderen is dan bij moeder, maar als die vervolgens overlijdt, bij hun stiefvader. Stel dat die ook weer hertrouwt, dan kan het lang duren voor de kinderen hun vordering krijgen. Om dat te voorkomen, kunnen de kinderen dan ‘wilsrechten’ uitoefenen. Die wilsrechten kun je inroepen als de langstlevende ouder wil hertrouwen. Op dat moment krijgen de kinderen goederen ter waarde van hun vordering in eigendom, bijvoorbeeld de helft van het huis. Moeder, de langstlevende ouder, behoudt wel het recht om die goederen te blijven gebruiken. Zij kan dus in het huis blijven wonen. De kinderen kunnen nog niets doen met hun halve huis, maar zo wordt wel voorkomen dat moeder het huis verkoopt en het geld opmaakt of dat de stiefvader het huis bij het overlijden van moeder in zijn bezit krijgt. Het recht van ‘vruchtgebruik’ stopt namelijk als moeder overlijdt. Dan krijgen de kinderen volledig eigendom en mogen ze uitbetaling eisen. Als zij dat willen, kunnen ze opnieuw vruchtgebruik toelaten, maar nu aan de stiefvader.