Marcel van Roosmalen is iemand die je waarschijnlijk al kent van zijn scherpe columns, droogkomische boeken en een onnavolgbare manier van kijken naar het dagelijks leven. Hij valt niet op met gebaren of grote woorden, maar juist door het tegenovergestelde. Wat hem bijzonder maakt, is dat hij datgene opschrijft wat jij normaal allang vergeten bent. Hij ziet het detail, het ongemak, het menselijke, zonder het mooier of lelijker te maken. Maar wie is Marcel nou echt, als hij niet schrijft of praat over anderen? Hoe ziet zijn leven eruit buiten de pagina’s en microfoons?
Een jeugd in Arnhem en een scherp oog voor het gewone
Marcel werd geboren op 10 februari 1968 in Arnhem, een stad die je vaak terugziet in zijn werk. Hij schrijft er met afstand over, maar tegelijkertijd proef je er altijd iets van verbondenheid in. Hij groeide op in een gezin waarin niets opvallend leek, maar waarin juist het gewone hem zou vormen. Jij merkt bij hem dat alles wat niet uitgesproken wordt, juist extra aandacht krijgt. Dat was al zo toen hij jong was. Hij was niet degene die vooraan stond, maar keek liever van een afstand en vormde ondertussen zijn mening. Die stijl heeft hij nooit losgelaten. In zijn boeken en columns lees je een stem die niet overdrijft, maar juist opvalt doordat hij het kleine beschrijft. Dat is begonnen in zijn jeugd, tussen de voetbalvelden, de bushokjes en de gewone straat in een gewone stad.
Liefde, kinderen en het leven thuis
Marcel woont samen met Eva Hoeke, ook journalist en columnist. Jij kent haar misschien van haar werk bij de Volkskrant of van hun gezamenlijke mediaoptredens. Samen vormen ze een bijzonder stel dat in zowel werk als privé goed lijkt samen te werken. Ze hebben drie dochters en wonen sinds 2023 in Amsterdam. Daar kochten ze een huis van ongeveer 1,6 miljoen euro, een plek waar ze als gezin wonen, werken en leven. Vaderschap speelt een belangrijke rol in zijn leven, al zal je Marcel dat niet snel in grote woorden horen zeggen. Hij laat het liever merken in hoe hij schrijft over de dingen die hem opvallen aan kinderen. Hij ziet wat anderen vergeten, zoals hoe een kind kijkt als het zich verveelt of hoe een ouder doet alsof hij luistert. In dat soort momenten zit voor hem de werkelijkheid.
Carrière met een eigen toon
Zijn carrière begon bij HP/De Tijd en later bij NRC Handelsblad, waar jij zijn stijl leerde kennen: droog, ogenschijnlijk afstandelijk, maar altijd raak. Hij schrijft over sport, politiek, lokale gebeurtenissen, BN’ers, en alles daartussenin. Toch lees je altijd dezelfde stem, die van iemand die met precisie kijkt en niet snel onder de indruk is. Marcel zegt zelf dat hij geen mening geeft, maar een observatie. Dat maakt zijn werk zo herkenbaar. Hij maakt deel uit van het duo met Gijs Groenteman, waarmee hij de populaire podcast Weer een dag maakt en ook het tv-programma Van Roosmalen & Groenteman presenteert bij BNNVARA. Jij kunt merken dat zijn kracht zit in die rustige rol: hij laat anderen praten, maar als hij iets zegt, is het precies goed. En het blijft hangen.
Boeken en de kunst van het kijken
Marcel heeft meerdere boeken geschreven, vaak met titels die net zo droog zijn als de inhoud. Zijn boek Je hebt het niet van mij, maar… werd bekroond met de Nico Scheepmaker Beker voor beste sportboek. Toch gaat zijn werk vaak over meer dan sport. Het gaat over de mens achter het verhaal, over de sfeer, het ongemak, de mislukking. Jij kunt daarin lezen dat hij meer ziet dan anderen. Hij reist naar plekken waar niemand naartoe wil en schrijft er zonder oordeel over. Dat maakt zijn werk eerlijk, soms pijnlijk, maar altijd echt. Hij schrijft niet voor het effect, maar om iets op te vangen dat anders verdwijnt. En daarin ligt zijn kracht.
Zijn dagelijkse leven en de rust buiten de schijnwerpers
Ondanks zijn succes in de media houdt Marcel niet van drukte of aandacht. Hij leeft het liefst in zijn eigen tempo, met een kop koffie, een krant en een wandeling. Hij lijkt iemand die zelden verbaasd is, maar ondertussen alles registreert. Jij ziet terug in hoe hij zijn werk combineert met het gewone leven thuis. Hij houdt van voetbal, van stilte, van zijn dochters en van de details van de dag. Het zijn juist die dingen die hem vormen en hem inspiratie geven voor alles wat hij doet. Hij is iemand die niet hard roept, maar wel altijd iets te zeggen heeft.