Iedereen die de leeftijd van zestien jaar heeft bereikt en over zijn verstandelijke vermogens beschikt kan in principe een testament notaris laten maken. Een testament is individueel. Dat betekent dat er geen gezamenlijke testamenten kunnen worden opgemaakt, ook niet door gehuwden.

Testament voor gehuwde personen of personen die wettelijk zijn geregistreerd

Tot 2003 was het meest voorkomend testament voor gehuwden het langstlevende testament, ook wel genoemd: het langst leef al testament. Dit langstlevende testament zorgde ervoor dat de achterblijvende echtgenoot kon blijven beschikken over al het geld en de goederen. In het oude versterferfrecht konden de kinderen namelijk direct na overlijden van één van de ouders hun erfdeel opeisen, waardoor de overblijvende ouder in de problemen kon komen.

Met ingang van 1 januari 2003 is een langstlevende testament niet meer nodig. De echtgenoot erft nog steeds samen met de kinderen, ieder een gelijk deel. De kinderen krijgen echter hun erfdeel niet in handen. Hun erfdeel wordt omgerekend in geld. Dit bedrag is pas opeisbaar bij het overlijden van de langstlevende echtgenoot. De kinderen komen pas erfrechtelijk aan bod als beide echtelieden zijn overleden. Overigens blijft het voor 2003 opgestelde langstlevende testament met ouderlijke boedelverdelings-bepaling geldig, ook wanneer één van de ouders na 2003 is overleden.

TIP: Veel ouders vinden het prima dat hun kinderen iets van hen erven. Zij willen echter niet dat na een echtscheiding de ex-echtgenoten van hun kinderen er met een deel van de erfenis vandoor gaan. Dit gebeurt wel als de kinderen in algehele gemeenschap van goederen zijn getrouwd of onder bepaalde huwelijkse voorwaarden. Door een uitsluitingsclausule op te nemen in het testament is dit op te lossen. Ongeacht of de kinderen dan trouwen in gemeenschap van goederen of op huwelijkse voorwaarden, dit deel valt buiten gemeenschap van goederen. Bij een eventuele scheiding blijft dit vermogen dus in “de familie”.